روزی روزگاری: Syndicate فرزند فراموش شده

گیمفا

Syndicate را می‌توان شوتری خوش ساخت با پتانسیل بالا دانست که متاسفانه هیچگاه فرصتی دوباره برای نمایش ظرفیت‌های خود به دست نیاورد.

برخلاف آنچه که دیده یا حس می‌شود، در گذشته صنعت بازی‌های ویدئویی این چنین برهوت نبود. خوب به یاد دارم که شرکت‌های بازی‌سازی، عناوین خود را پشت سر هم چون یک صف طولانی روانه بازار می‌کردند. هزینه ساخت پایین، ریسک‌پذیری بالا به حدی بازار را تحت تاثیر قرار داده بود که اگر اثر ساخته شده به موفقیت نمی‌رسید، خیلی سریع از گردونه رقابت به کنار می‌رفت. شاید بتوان Syndicate، فرزند طرد شده شرکت الکترونیک آرتز (Electronic Art)، را در همین دسته عناوین قرار داد. در واقع، Syndicate 2012 یک ریبوت (Reboot) و بازیابی نسبت به دو نسخه ابتدایی این مجموعه است. اولین نسخه در سال ۱۹۹۳ توسط کمپانی بریتانیایی بول فراگ پروداکشنز (Bullfrog Productions) ساخته و توسط الکترونیک آرتز منتشر شد. Syndicate 1993، در حالی عملکرد خوبی از خود نشان داد، که حال و هوای بسیار متفاوتی داشت. بازی با سبک استراتژیک و دوربین ایزومتریک (Isometric)، بازیکن را مجاب می‌کند سندیکای (تشکیلات) خود را که شامل چهار ابر سرباز است را شکل دهد و با دیگر اتحادیه‌های سرتاسر جهان وارد رقابت شود. ماموریت‌های بازی شامل ترور افراد بلند پایه سندیکای رقیب، به دست آوردن اطلاعات در خصوص دشمنان، متحد و پایبند کردن مردم به سندیکای خودتان است. نسخه دوم بازی به نام Syndicate Wars در سال ۱۹۹۶ برای سیستم عامل داس (Dos) و سال ۱۹۹۷برای کنسول پلی استیشن عرضه شد که توانست نسبت به نسخه اول رشد قابل توجه‌ای را در میان گیمرها داشته باشد. با توجه به موفقیت دو نسخه ابتدایی، الکترویک آرتز تصمیم گرفت ریبوت کامل این مجموعه را به استودیوی سوئدی استاربریز (Starbreeze) محول کند. متاسفانه Bullfrog Productions در سال ۲۰۰۱ به دلیل مشکلات مدیریتی برای همیشه بسته شد.

Dart6 می توانست بسیار بهتر باشد.

آینده‌ای ترسناک

استودیوی Starbreeze که قبل‌ها استعداد و خلاقیت خود را در بازی The Darkness نشان داده بود، اکنون مسئولیت سخت‌تری بر عهده داشت. بازیابی یک اثر قدیمی اصلا کار ساده‌ای نیست مخصوصا اگر تیم توسعه دهنده در نسخه‌های پیشین هیچ دخالتی نداشته باشد. سازنده باید اقلیت شکل گرفته توسط طرفداران (هیچ طرفداری دوست ندارد بازی مورده علاقه اش از مسیر اصلی خود جدا شود) را در نظر بگیرد و به تحلیل دقیق موارد مثبت و منفی دو نسخه ابتدایی، انتخاب دقیق از بین سبک‌های موجود و ارزیابی تطابق فرنچایز با گذشته (به زبان ساده‌، کدام سبک ظرفیت این اثر را دارد؟) بپردازد. نسخه سوم یا Syndicate 2012 از یک استراتژیک تاکتیکال به شوتری اول شخص انتقال یافت اما همچنان جهان و داستان بازی در جای خود قرار دارد. بازی در جهانی دیستوپیایی که توتالیتاریسم (تمامیت خواهی)، در آن چون خورشید نمایان است، روایت می‌شود. Syndicate در نمایش یک دنیای مدرن و تاریک، عملکرد خوبی از خود به جای گذاشته. از بی‌قانونی جهان گرفته تا سقوط ارزش‌های انسان، به خوبی جهانی ناامیدکننده و خطرناک را به بازیکن نشان می‌دهد. بازی شما را به سال ۲۰۶۹ می‌برد. در این بازه، زمانی که هیچ دولت واحدی وجود ندارد، این سندیکاهای قدرتمند و پرنفوذ هستند که سعی دارند با کنار زدن رقیبان خود، جهان را کنترل کنند.

شما در نقش مایلز کیلو (Miles Kilo)، مامور ویژه سندیکای یورو کورپ (Eruo Corp)، ماموریت دارید با نفوذ به دیگر تشکیلات، سندیکای خود را به جایگاه بالاتری برسانید. مایلز مجهز به چیپ عصبی پیشرفته ای به نام DART6 است که قابلیت های مخلتفی را در اختیار او قرار می‌دهد. Syndicate 2012 از نظر داستانی با اینکه ظرفیت بالایی داشت اما هیچ حرفی برای گفتن ندارد؛ شاید تنها ۱۰ کلمه برای توضیح کل داستان کافی باشد. هرچند بازی تلاش می‌کند با پیچش داستانی (Plot Twist)، خودش را از قید کلیشه رها سازد اما این تلاشی بیهوده است. از سوی دیگر، شخصیت‌پردازی به گونه‌ای نیست که بازیکن با کارکترها ارتباط برقرار کند. اگر شخصیت‌پردازی مناسب نباشد، پس پیچش داستانی هم هیچ فایده‌ای ندارد زیرا پل ارتباطی بین بازیکن و شخصیت‌ها شکل نمی‌گیرد که در صورت اتفاقی غیر منتظره مخاطب با آن شوکه شود. به تعیبری دیگر، اصلا مهم نیست چه اتفاقی رخ داده! با این حال، برای یک بازی شوتر اول شخص که تمرکز اصلی بر روی گیم‌پلی است، بخش داستانی را می‌توان قابل قبول دانست.

HUD بازی جذاب است

یک شوتر روان

شاید بر این باور باشید که گیم‌پلی نواقص بخش داستانی را جبران می‌کند؛ در پاسخ باید گفت که تقریبا چنین است! با اینکه بازی در جهانی تخیلی جریان دارد، به نظر سازندگان علاقه ندارند این عنصر ارزشمند را در گیم‌پلی تزریق کنند. همانطور که گفتیم نیکو از چیپ با ارزشمند و پیشرفته یورو کورپ، یعنی دارت۶، استفاده می‌کند. Dart6 این امکان را می‌دهد که زمان را کنترل کنید، از موقعیت مکانی دشمنانی که حتی در پشت دیوار مخفی شده‌اند آگاه شوید و سیستم‌های دشمن را هک کنید. دارت شامل سه قابلیت دیگر به نام‌های Backfire (انفجار سلاح دشمن و آسیب به آن‌ها)، Suicide (انفجار انتحاری دشمن و آسیب به افراد نزدیک) و Persuade (همراه‌سازی دشمن با خود) نیز می‌شود. هرچند این مکانیزم‌ها در طول تجربه بازی نسبتاً خود را کارآمد نشان می‌دهند اما بسیار ساده و کم‌ عمق هستند. خوشبختانه شما می‌توانید با پیدا کردن کارت‌هایی هویدا و بعضا مخفی در مراحل، چیپ خود را تقویت کنید، در غیر این صورت ممکن است بارها طعم مرگ را بچشید، زیرا دشمنان از هوش مصنوعی خوبی برخوردار هستند. دشمنان با استفاده سنگرگیری (Cover) مناسب، جای‌گیری دقیق برای تیراندازی و پشتیبانی مناسب از هم تیمی‌های خود، برای شما دردسرساز خواهند بود. طراحی مراحل در Syndicate 2012، با توجه به خطی بود بیش از حد، بسیار یکنواخت و خسته‌کننده هستند. هدف شما در مراحل تنها به کشتن دشمن و دکمه زنی بیش از حد ختم شده. هیچ معما یا چالش خاصی در بازی وجود ندارد که شما تنوع را حس کنید.

گان پلی روان بازی به همراه سیستم کاورگیری خودکار و رابط کاربری مناسب (HUD)، حس یک فیلم سینمایی را به بازیکن القا می‌کند. تعداد بالای سلاح‌های بازی که عمدتا در بخش آنلاین دیده می‌شود، از دقت بالا و طراحی و جزئیات خوبی بهرمند هستند.

صداگذاری شخصیت‌های بازی به نحو احسنت انجام شده است. هر شخصیت با صدایی متمایز و متناسب با شخصیت‌پردازی خود معرفی می‌شود. افکت‌های صوتی نظیر صداهای محیطی، شلیک‌ها و انفجارها، بسیار دقیق و واقع‌گرایانه هستند. این افکت‌ها به خوبی با محیط سایبرپانکی و اکشن بازی هماهنگ شده‌اند و تجربه‌ی بازی را واقعی‌تر و هیجان‌انگیزتر می‌کنند. گرافیک بازی Syndicate 2012 برای زمان خود بسیار پیشرفته است. بافت‌ها باکیفیت هستند و مدل‌سازی شخصیت‌ها، محیط‌ها و اشیاء با دقت و جزئیات فراوان انجام شده است. نورپردازی در بازی بسیار دقیق و زیبا کار شده. استفاده از نورهای نئونی و نورهای محیطی به ایجاد جوی دیستوپیایی و سرد کمک می‌کند.

در نهایت باید گفت که Syndicate 2012 یک شوتر مهیج است که ارزش تجربه را دارد. هرچند داستان و شخصیت‌پردازی ضعیف یا طراحی Dart6 با اینکه هسته اصلی گیم‌پلی را تشکیل می‌دهد محدود، پیش افتاده و بدون عمق لازم است اما گان‌پلی جذاب، هوش مصنوعی خوب دشمنان، گرافیک فنی و بصری عالی، دست در دست هم، ۷ یا ۸ ساعت بازیکن را به خوبی سرگرم می‌کند.